De PR van de Prins

De uitbrander van prins Filip aan de hoofdredacteuren van De Morgen en VTM haalde vandaag de hoofdpunten van alle journaals. De prins heeft er last mee dat de pers hem “niet graag ziet”. De discussie draait vooral om het recht van de prins om kritiek te uiten op de pers. Dat kan, vindt ook de journalistenbond. Wat niet kan, is het dreigement uitvoeren om bepaalde redacteuren de toegang te weigeren tot het paleis. Dat was er inderdaad over.

Anderzijds is het natuurlijk wel waar dat in dit land iedereen het recht van vrije meningsuiting heeft, maar dat dit voor de leden van het koningshuis in de praktijk toch zeer beperkt is. Wat ze publiek zeggen is voorgeschreven of gefilterd. Wat ze achter gesloten deuren vertellen, mag niet ontbloot worden. Hallo! Dit is de éénentwintigste eeuw!!!

In de blogosphere is iedereen journalist, expert,… Politici en captains of industry maken er gretig gebruik van om hun persoonlijke mening en visie te publiceren. Alleen gekroonde hoofden kom je er niet tegen. Vreemd toch eigenlijk.

Misschien moet prins Filip maar eens zelf een blog starten. Benieuwd hoe de pers daarop zou reageren….   

Papier hier!

Hoewel online advertising booming is, zien veel krantenuitgevers nog steeds veel heil in papieren uitgaven. Sinds Vacature als slogan voor het nieuwe magazineformaat “Ook een krant kan doorgroeien” gebruikt, wil elke krant zijn magazine. Vandaag lees ik dat Metro uitpakt met 4 magazines (“Metro Guide For Active People”, “Metro Festival Guide”, “Metro Back to School Guide” en de “Metro Xmas Guide”). Dat is nieuw: een gratis krant met een gratis magazine. Van de betalende kranten zijn we reeds langer gewoon dat ze de verkoop van de weekendeditie proberen aan te zwengelen door een gratis  magazine toe te voegen. Deze dure marketingoperatie wordt grotendeels gefinancierd door de verkoop van reclamepagina’s. Meestal gaat het om extra reclameïnkomsten want men probeert uiteraard niet aan het krantenbudget van de adverteerder te raken, maar een graantje mee te pikken van het magazinebudget. Door een meer luxebenadering en een vrouwelijker positionering vult men het gat dat de basistitel niet invult.

Bij Metro gaat het vrijwel uitsluitend om het vinden van extra reclamegeld. De gidsen worden elk slechts één keer per jaar gepubliceerd. Maar toch is het tekenend voor de huidige trend waarin de pers zich bevindt. Zelfs de gratis media van het pull-type (niet de krantjes die gratis in je bus geduwd worden (push, volgens vandaag gepubliceerd onderzoek van OIVO gaat dit om zo’n 39 kilo papier per gezin per jaar), maar de krantjes of blaadjes die je zelf uit een display haalt) moeten met extra’s de aandacht trekken en de consument overtuigen om toch maar voor hen te kiezen. De strijd om de lezer is heviger dan ooit. De één doet het met een gratis orgasme (waardoor Flair 25.000 exemplaren meer verkocht dan gewoonlijk), de ander met een redactionele bijlage, een gids, een dvd, enz.

Maar het gaat niet enkel om de strijd om de lezer. Het gaat ook om de tijd van de lezer of consument. De lezer van kranten en tijdschriften krijgt steeds meer waar voor zijn geld om te lezen, met digitale televisie krijgt de kijker meer kanalen, programma’s en films om naar te kijken, met i-tunes en podcasts is er meer muziek om naar te luisteren, elke dag komen er duizenden blogs bij om te lezen en te schrijven, games om te spelen,…en als je als consument dat allemaal gedaan krijgt in 24 uur, kan je ook nog je tweede leven leiden op second life. Daar sta je dan als adverteerder die zijn boodschap kwijt wil…

Reclamemakers hebben dus wel in grote mate gelijk als ze stellen dat enkel superieure creativiteit nog in staat is de aandact van de consument even vast te houden. De consument zit meer dan ooit aan het stuur: wat niet relevant en interessant is, wordt genadeloos ontweken. Reclamevermijding is de standaardinstelling van de consument. Creativiteit is een standaardvereiste voor reclame, vind ik. Als de boodschap niet creatief verpakt is, heeft het toch geen enkele zin geld te besteden aan de verspreiding ervan?

Creatieven nemen trouwens een risico door zichzelf zo fel te positioneren als de redders van reclame. Vergeet niet dat ROI koning blijft! Reclame moet scoren, overuigen en opbrengen aan de kassa. Als alles media is, en reclamebureaus zelf nieuwe media uitvinden, en “the medium, the message is (en vice versa)” kan men zich niet meer achter “het medium is niet efficient” verschuilen. Voorlopig heeft men nog één geluk: de instrumenten om het bereik en het effect van deze innovatieve “media” te meten, ontbreken nog in grote mate en er wordt door adverteerders nog steeds te weinig geïnvesteerd in de monitoring van campagnes. Maar daarover moet ik het in een volgende aflevering maar eens over hebben. Tot over meer!

 Patrick 

<a href=”http://www.technorati.com/claim/h9dw567bfq” rel=”me”>Technorati Profile</a>

Alles is media

De reden waarom ik deze blog startte, is dat er zoveel gebeurt in de reclame- en mediawereld. Mijn woorden waren nog niet koud of vandaag viel al een newsletter van Initiative Media in mijn mailbox met als titel “Everything is media”, meteen ook de naam van een gloednieuwe afdeling die zich moet toespitsen op “creatieve en innovatieve mediaoplossingen”. Adverteerders zijn vandaag veeleisender dan ooit. Er is de “Return on Investment” die als een zwaar van Damocles boven het hoofd van elke marketing manager hangt. De tijd dat in een bedrijf iedereen jaloers was op de communicatiemensen, die grote budgetten te besteden hadden, steeds op de volle aandacht van de CEO konden rekenen (soms de persoonlijke speeltuin van de baas) en op alle mediafeestjes uitgenodigd werden, is voorbij. Vandaag moet de marketer kunnen aantonen dat het geld goed besteed wordt en rendeert.

Vooral vanuit de VS kwamen de laatste jaren berichten overgewaaid dat de klassieke media (lees televisie) een stuk efficiëntie waren kwijtgeraakt door versnippering van het landschap en dalende ratings (kijkcijfers). Tegelijk was de vraag sinds de jaren ’50 steeds gegroeid en was televisie onvermijdelijk een zeer duur medium geworden. Tegelijk met de groeiende kritiek op het medium televisie herstelde het internet van de “bubble” (rond de eeuwwisseling hebben heel wat investeerders fors geld verloren door te investeren in veelbelovende, maar helaas weinig succesvolle, internetavonturen).

Twijfels over oude media, een razendsnel oprukkend web, meer is er niet nodig om de reclameïndustrie alle nieuwe en oude richtingen uit te sturen. Of “alles is media” werkelijk zo’n nieuwe uitvinding is, durf ik zeer te betwijfelen. Want naast van de nieuwe electronische media wordt ook veel van “ambient media” verwacht. Creatieven vinden dit bijzonder leuk en op het reclamefestival van Cannes worden nu ook “best use of alternative media in…” prijzen uitgereikt. Dit prijswinnend voorbeeld is een goede illustratie:

Een simpele sticker (zeer populair in de jaren ’70) goed gepositioneerd voor het spionnetje geplaatst, doet het werk: kijk, bel en bestel!

Heerlijk simpel en er komen geen dure media bij kijken. Reclamebureaus houden hiervan. Mediabureaus iets minder: daar gaat een deel van hun business (reclamebureaus hebben 2 decennia geleden hun media business verloren aan bureaus gespecialiseerd in media planning en aankoop). Ja, er beweegt heel wat. Maar of het nu allemaal zo efficiënt is voor de adverteerder…?

 Ik heb het gevoel dat ik hierover nog wel een paar afleveringen van mijn blog kan vullen. Tot over meer!

 Patrick

Joepie bedankt StuBru

De meisjes van Studio Brussel hadden het goed bekeken: ontketen een rel tussen het ochtend en avondblok en doe zo je duit in het zakje voor de luistercijfers. Het vriendelijke steekspel tussen de dames draait om een poll op de website van meidenblad Joepie (niet echt de natuurlijke StuBru-biotoop, maar swat): wie is jouw favoriete radiostem? Natuurlijk willen ze in de eerste plaats dat Peter Van de Veire en Tomas De Soete het zouden halen van de concurrerende stemmen (zenders). En dus werden via wat geplaag tussen de assistentes de lezers opgeroepen om massaal te stemmen. Een StuBruluisteraar heeft blijkbaar niet veel aansporing nodig en een wrede strijd tussen Peter en Tomas kon beginnen…

Bij die luisteraars zitten ook handige jongens die meer dan gemiddeld met een pc overweg kunnen. Het heeft tot afgelopen vrijdag geduurd voor de webmaster van Joepie.be doorhad dat er automatisch gestemd werd door een aantal computers. Vandaag staat de teller op 168 885 stemmen! De enige Q-Music stem die nog een heel klein beetje meespeelt, is Wim Oosterlinck (20%) en dat enkel doordat ingegrepen werd en de volgorde van het lijstje regelmatig wisselt. Dat zal men bij de naaste familie van Joepie (bij Q-music dus) niet zo leuk vinden. 

De webregie van Joepie kan dan weer heel tevreden zijn over het werk van de Studio Brussel meisjes. Hun spelletje heeft de Joepiewebstek deze week zeker geen windeieren gelegd. Het aantal visitors en page requests wordt door het CIM gemeten via Metriweb en vormt de basis voor de bepaling van het reclametarief voor banners, etc. op websites…

Bij deze kan Joepie.be maar beter StuBru bedanken en alvast nadenken over een volgende stunt om het bezoekersaantal nu ook op dit niveau te houden…